A maxia dun xardín balsámico

Entre as numerosas novelas que escribiu Frances Hodson Burnett (Manchester, 1894- Nova York, 1924) ningunha é tan coñecida coma "O xardín secreto", que foi levada ao cine, á televisión e ao teatro, e que vén de ser verquida ao galego por Moisés Barcia, que se converte así no seu terceiro tradutor na lingua de Rosalía.

Quizá sexa a causa do seu éxito a alegría que transmite, malia que a novela comeza coa morte dos pais da protagonista, quen deberá abandonar a India para se trasladar a unha mansión inglesa, na que un tío seu, viúvo, non lle fará ningún caso. Viviu a autora nos mesmos anos que Kakfa, pero "O xardín secreto" é un canto á amizade, e ten a virtude de crear no lector unha ilusión de esperanza; mentres o escritor checo imaxinaba pesadelos que reflectían os tráxicos sobresaltos da Europa do seu tempo, a autora anglosaxoa crea un personaxe desagradable, malencarado e consentido, que vai evoluíndo co tempo e que se acabará convertendo nunha nena encantadora. O contacto de Mary -ese é o nome da protagonista- coa criada Martha, con Dickson, cun paporroibo, e co aire do páramo no que viven, vai propiciar unha transformación no seu carácter. Nese cambio inflúen sobre todo o coñecemento do seu curmán Colin -un rapaz enfermo desatendido polo pai- e o descubrimento dun xardín secreto, cheo de marabillas, no que a maxia pode mudar todas as adversidades e favorecer a felicidade das persoas, mesmo a do desgraciado Carven, tío de Mary.

En definitiva, un libro balsámico, con ecos da biografía da autora, recomendado polo Ministerio de Educación francés no terceiro ciclo de primaria.

Suscríbete para seguir leyendo