Faro de Vigo

Faro de Vigo

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

Sobriedade e nobreza

Cartografar a nai

Sobriedade e nobreza

Dente de leite, de Arancha Nogueira (Ourense, 1989), gañadora do XXI Premio Johán Carballeira do Concello de Bueu, vén precedido dun espléndido prólogo de Lupe Gómez que resume, con apaixonada clarividencia, o que atesoura o poemario: "Agradecemos fondamente a súa sobriedade, a nobreza da súa música". Efectivamente, as composicións enfíanse con concisión e sen concesións. Concentran no seu seo os sentimentos máis punzantes que se van propagando ao longo das súas páxinas até estalar no final, abuptamente. Así, o volume semella un único poema coas correspondentes variacións (de aí o carácter musical do libro) nas distintas modulacións que desprega, como un todo que se ramifica.

Para remarcar esta característica, a maior parte das pezas mostran un ton vocativo e evocativo: "e advertíchesme, mamá/o tempo é un caramuxo obstinado". Asistimos a unha exaltada lembranza da nai, á resurrección da nenez e da felicidade estival: "abrir as mareas/saber de mil vidas ao redor dos pés/o bule bule dos moluscos". Falamos de sobriedade, podemos matizar de frugalidade luminosa. Con pouquísimas palabras adentrámonos no estío e, con el, advertimos a celebración da vida en total ardimento: "e así, a epiderme como un vínculo". Que, por veces, mostra a outra cara da moeda: "esa contradición que me enchía/esa contradición no esófago", pois tamén hai sombras baixo a plenitude solar.

A figura da mai, plural e única, vai empapando os poemas dunha delgada tenrura que nos emociona. A esta finura da dicción vaise apegando a cotidianidade do vivir: a vivencia do mar como unha descuberta, "recordarnos líquidas/escapando da ruta das fanecas/sen naufragar nunca"; o astro solar calcinando os vocábulos: "no crepitar do primeiro sol/a inocencia, a crema que estendías delicada, mamá"; a nena que medra, en todos os sentidos da palabra: "todo naquel chándal azul ceo/era un propósito rebelde". Todo isto configura un clima de exaltación indeclinábel magnificamente pincelada: "cartografar/a túa man de utopía quente". Moi fermoso.

NOGUEIRA, Arancha, Dente de leite, Xerais, Vigo, 2020, PVP.12, 50 ?

Compartir el artículo

stats