«Gustaríame que os homes o lesen, aínda que é feminino»

Baia Fernández é unha escritora natural de Cuntis que está a preparar a publicación do seu novo libro, O faiado das papoulas, un poemario intimista no que volca vivencias, reflexións e emocións persoais. A autora, que cumpre dez anos de experiencia na literatura, onde destacou na infantil, aposta agora pola poesía como ferramenta de transformación e benestar emocional, algo do que tamén entende dabondo. O libro atópase agora en proceso de financiamento a través dunha campaña de micromecenado ou crowdfunding.

-Canto fai xa dende que comezou vostede na literatura?

-Hai xusto dez anos publiquei o meu primeiro libro, Unha viaxe de rumiantes, que foi un proxecto totalmente artesanal, feito para min mesma, pero que sorprendentemente tivo moi boa acollida. Despois veu O conto de Laia, ilustrado por Leandro Lamas, co que tiven a sorte de traballar sendo eu unha grande admiradora súa. Máis tarde publiquei Caracol, cara de col, ilustrado por Tania Solla, que tamén tivo éxito.

- E como xurdiu a idea de escribir este poemario?

-Pois dende hai tempo fun volvendo á poesía, sobre todo a raíz dun proceso persoal de crecemento e transformación interior que me inspirou moito para escribir. Este libro fala precisamente desa memoria emocional que fun descubrindo en min, desas cousas que precisaba sacar e sanear. Escribir converteuse nunha maneira de sanarme tanto emocional como fisicamente.

-O título, O faiado das papoulas, parece moi simbólico. Que significa para vostede?

-O título chegoume de forma natural. O faiado é ese lugar das casas onde gardamos cousas das que non sabemos desprendernos, obxectos esquecidos ou que quedan para que as xeracións seguintes descubran. Algúns deses recordos deberían ser tirados e outros merecen ser recuperados e valorados. As papoulas teñen un significado especial para min porque en Cataluña, onde pasei parte deste proceso de cambio persoal, medran por todas partes. Para min representan esa forza delicada: son flores que semellan fráxiles pero que brotan nos camiños, nos arados, incluso nos lugares máis inhóspitos. Esa resistencia é o que quería transmitir. O faiado simboliza ese espazo interno onde gardamos as vivencias; ao abrir as fiestras e ventilar, agroman as papoulas como símbolo de renovación e sanación.

-Como está a ser a experiencia do crowdfunding?

-É un proceso intenso. Agora mesmo levamos o 65% conseguido. Son 40 días nos que tes que estar pendente de facer difusión, lembrar á xente que pode apoiar o proxecto... Como xa fixen outro crowdfunding no pasado, sabía onde me metía, así que estou a facer moita meditación para levalo con calma, pero recoñezo que é estresante. Non se trata de que o merquen por compromiso, senón de que chegue a xente que lle poida gustar e queira apoiar o proxecto.

-Que emocións ou temas principais percorren este poemario?

-É un poemario moi intimista, baseado en vivencias persoais, pero tamén ten unha parte reivindicativa e social. Hai situacións que vivín polo feito de ser muller e que creo que compartimos moitas. Falo de como normalizamos abusos ou comportamentos que non deberiamos aceptar. Ainda que é un libro moi feminino, gustaríame que os homes o lesen, para que entendan cousas que vivimos as mulleres.

-Ademais de escritora, tamén é adestradora emocional. Ten influencia iso nos seus teus textos?

-Curiosamente penso que foi ao revés. Non foi a profesión a que influíu na miña maneira de escribir, senón que a miña maneira de vivir e de escribir foi o que me levou a formarme nas emocións. Iso foi o que me fixo chegar á enxeñaría emocional e querer aprender máis.

-Ten moita demanda coma adestradora de emocións?

-Traballo tanto individual como en grupos, e cada vez hai máis interese neste eido, o cal é unha boa nova para a humanidade. As emocións son o que realmente nos goberna. Ter unha boa saúde emocional é fundamental para levar unha vida en harmonía. En ocasións colaboro con concellos que ofrecen formacións de dous, tres ou seis meses, e con colexios. É raro que tras dar unha charla non me pidan repetir (risas).

Suscríbete para seguir leyendo