Faro de Vigo

Faro de Vigo

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

SÁLVESE QUIEN PUEDA

¿Que harías si hallas una botella venida por mar con mensaje?

Sergio Comesaña, con la botella "con mensaje" que encontró. // Ricardo Grobas

¡Otra carta que nos llega encarcelada en una botella, y ya son 27 que hemos ido publicando en esta columna! Desde hace casi tres años un anónimo escribiente nos manda a través de las aguas, suponemos que desde un barco que sitúa no muy lejos de las playas de uno u otro lado de la ría de Vigo, textos que escribe a mano solicitando que sean entregados a quien firma esta columna, facilitando mi número de teléfono. Alguien encuentra las botellas, entintadas por la palabra mensaxe, o nuestro misterioso comunicante vuelve a mandarlas si ve que sus relatos no son publicados,suponiendo que no han llegado a nuestras manos. Esta vez fue el vigués Sergio Comesaña Álvarez, estudiante del ciclo superior de electrónica en el Colegio Hogar, de 20 años, quien se topó con la botella paseando por la playa de Fontaíña, en ese Coruxo en el que habita.No fue en realidad él sino su perro Schuster quien empezó a jugar con ese cristalino envase tatuado que mecían las olas en la orilla. Por vez primera hemos decidido fotografiar al sorprendido autor del hallazgo, citando con él a nuestro fotógrafo días después de entregarnos la botella, para romper esa sospecha de que Ned Land,que así firma, es una invención literaria mía, un "alter ego" , dado lo difícil de creer en estos tiempos que un loco genial manda artículos en una botella por las aguas de la ría.

En esta ocasión, la carta envasada aporta una nueva experiencia. En vez de escribir un artículo sobre uno u otro tema, quien arroja las"garrafas" al mar ha decidido enviar la última desde cerca de la playa y vigilar desde su barco con unos prismáticos, o eso supongo yo al menos, quien la recoge o devuelve al mar, para analizar las reacciones humanas ante sucesos extraordinarios, de tinte tan cinematográfico como el hallazgo de una botella con mensaje. Este es su texto en el gallego en el que habitualmente escribe.

"Durante varios anos vimos comunicándonos a través de botellas deitadas no Mar de Vigo, e sempre tiven curiosidade por coñecer á xente que as recollía, xa que logo o único que sabía eran os testemuños publicados en FARO DE VIGO. Así que fixen un experimento. Deixei dúas botellas en lugares estratéxicos e observei canto pasaba. Debo dicir que teño tempo dabondo para mirar o mundo con calma. A primeira boteina ao mar perto dunha populosa praia próxima a Vigo. Vin como a recollía da beira do mar un home xoven. Abríaa. Lía. Logo, tiraba a botella ao mar e o texto nunha papelera. Aclaro que todas as mensaxes levan a petición de facela chegar ao xornalista, ao xornal ou a calquera quiosco de prensa. Sorprendeume, pero, cada un é como é. Probei de novo na mesma praia. Esta vez foi un grupo de mulleres quen a atoparon, e logo de ler o texto, introducírono de novo na botella que guindaron ao mar. O por que actuaron así é outro enigma. Por último, a botella caeu nas mans dunha moza, que tras mirar á súa redor, gardouna. Ata agora non chegou ao seu destino.

Mudeime para o Morrazo. Esta vez escollín un lugar de rochas. A botella atopárona dúas mulleres, que logo de abrila e lela, meteron cuidadosamente nela o texto e tirárona ao mar o máis lonxeque puideron. O tempo e as ondas encargáronse de traela e a piques de escachar nas rochas colleuna unha muller que ía cun home. Tras analizala, con agarimo, deixárona fóra do límite das mareas nunha pequena cova. Por que? Ata aquí o meu experimento, o meu seguimento das botellas e das xentes que as colleron. O que pasou con esta última non o sei. Despois de agardar un bo cacho de tempo ninguén pasou por alí.

Non sei se un psicoanalista podería traducir estas reaccións do comportamente humano das persoas observadas. Eu sempre soñei con atopar unha botella con mensaxe pero polo que vin algunha xente semella terlle medo ao misterio. Medo a que? A un mal oculto? Unha broma? Un tolo escribindo e mandando mensaxes? No programa de TV "This is opera", Ramón Gener,experimentou nunha praza pública cunha gran violinista á que apenas facía caso a xente e que, sen embargo, cando a tapou cunha cortina deixando ver tan só a súa silueta, a xente arremolinouse arredor dela. A conclusión que eu tiro é que para moitos é máis atractivo o envoltorio que o contido. Estou pensando en pintar no cristal das botellas: "Perigo!. Abrir esta botella e ler o texto que hai no interior pode provocar graves alteracións". De novo, volvín ao meu. Navegando, tirei ao mar esta nova botella. Quen a recollerá? Que fará con ela?

Ned Land/ No Mar de Vigo, outono, 2016

Compartir el artículo

stats