"Nun principio son as cidades e vilas máis importantes as que contan con estudios fotográficos, mais logo van xurdindo por toda a xeografía galega e, dadas as características desta, atopámonos con fotógrafos en localidades moi pequenas [...]".
"Os retratos fotográficos tiñan unha función claramente idealizadora: as mellores roupas, que ás veces nin eran do retratado, unidas a un pano de fondo do interior dun pazo ou duns xardíns, e a pose adecuada simulaban un estatus que frecuentemente non se correspondía co propio. Para as clases populares ir ao fotógrafo era un feito excepcional; as poses hieráticas, as miradas serias sempre dirixidas á cámara dan conta da solemnidade do acto, como maxistralmente puxo de manifesto Carlos Maside hai máis de medio século [...]".
