A autora Uxía recibirá unha homenaxe en Portugal que celebra as súas tres décadas de carreira pasando por tres cidades nunha xira que comenza hoxe en Lisboa e que pasará por Coimbra rematando en Porto. Nela, presentará o seu último disco, "Meu Canto", que reinterpreta temas emblemáticos da súa carreira xunto a cancións inéditas.
O vencello da cantora con Portugal acompañouna ao longo da súa traxectoria, con colaboracións habituais con artistas do país e mediante a creación do Festival Internacional da Lusofonia "Cantos na Maré" hai doce anos.
-Como xorde esta conmemoración?
- Foi unha produtora de Portugal que me propuxo celebralo programando tres concertos en Lisboa, Porto e Coimbra como una volta ao país nestes lugares emblemáticos.
-Que supón para vostede este tributo?
- Recíboa moi ben, é unha oportunidade para rencontrarme co público portugués, unha forma de retribuír o que me leva dado Portugal, un país que sempre me acolleu moi ben. Teño grandes amigos, son moitos anos traballando aquí coa sensación de estar na casa. Sérveme para botar a vista atrás e lembrar os comezos e o meu percorido por terras portuguesas e polas da lusofonía. É moi gratificante que me traten con tanto agarimo e proximidade, coma se fóra da familia.Estou moi contenta, expectante por ver como recibe o púbico os concertos e a participación da xente neste tributo. Tamén presento "O meu canto" (2011) aquí, disco que gravei en Brasil pero que ten moito de Portugal. Grabei con Jaime Agem, productor de Maria Bethânia e é un disco que me deu a oportunidade de estreitar lazos con Brasil, aí convidei a Leninne, Fred Martins, Socorro Lira, coa produción tamén de Sergio Tannus, Isaac Palací na percusión e Santi Cribeiro no acordeón. .
-Cal é o balance destes 30 anos de carreira?
- Foi un camiño apaixonante, con reencontros inesperados, sorpresas, non exento dás súas dificultades, pero que me proporcionou o oficio máis bonito do mundo, que é ou de compor, contar ou que pasa na miña vida. O máis importante destes 30 anos é a aprendizaxe coa experiencia, as vivencias e as viaxes. Artisticamente aprendes a ir máis á esencia que ao artificio, a gozar de cada momento e da oportunidade de poder subir a un escenario e cantar. Agora canto de forma máis intensa, divírtome máis non escenario, aprendín a interpretar con máis solidez. Tamén aprendín que a música é unha expresión colectiva. Gústame experimentar como no disco con Narf, "Baladas da Galiza imaxinaria", grabando cunha guitarra eléctrica e dúas voces cancións emblemáticas e algunha inédita.
- É unha figura moi destacada como compositora e intérprete, pero tamén como impulsora de artistas emerxentes. Que músicos salientaría do panorama galego actual?
- Hai moita xente, sería inxusto sinalar a uns poucos. A música galega está nun momento brillante, sumamente interesante. Cambiou desde hai anos atrás en que agora hai máis diversidade, músicos impresionantes no jazz non rock, canción de autor, de raíz. É moi importante que se desenvolveran escolas como a Etrad de Vigo e ou Conservatorio Folque, en Santiago, que contribuíron a que moitos músicos saísen de alí. Entre as mulleres hai tres discos moi interesantes como os de Guadi Galego, Sés e Alba María, tres artistas diferentes e complementarias. Tamén Xabier Díaz, as miñas Malvela, Sondeseu, que lanzará tamén un disco precioso, Davide Salvado, Sumrrá no jazz e Narf. A música infantil tamén está nun momento interesante. Eu fixen varios proxectos como Rosalía Pequeniña, hoxe en día os nenos e nenas galegos teñen unha oportunidade de ouro para cantar na súa lingua e tocar música en galego axeitada de moita calidade.
-Que influencias foron vitais para a súa conformación como autora nos comezos?
- Escoitaba a Luís Emilio Batallán, a Silvio Rodríguez, unha chea de música de Portugal como a de Xosé Alfonso, Fausto, Amália Rodrigues. Tamén clásicos como Edith Piaf, Billie Holliday ou música francesa e italiana, como Mina ou Jacques Brel. Tamén The Beatles, Xulio Pereira e Nacho Muñoz, un vigués marabilloso que se cruzou no meu camiño. Tamén me influenciaron moito Paulo Borges, Sergio Tannus e en xeral toda a influencia do Brasil que entrou como un vendaval na miña música, con Caetano Veloso e Elis Regina, unha das miñas cantautoras favoritas.
