Los componentes de Vou nun Bou ya han agotado los 500 ejemplares de su disco de "grandes éxitos" y ya están preparando la segunda tirada. Por lo que se está viendo este año deberían pensar incluir en ese recopilatorio la canción que se ha convertido en el hit de este Entroido. Es un tema titulado "O collón de ouro", que parece que trata de un vecino de Bueu al que el divorcio le ha sentado de maravilla. "Este machote é educado/ en máis de tres facultades ten estudiado/ Si se medira polo foder, de facultades vai moi ben", dice una de las estrofas. Y a continuación sigue: "Voulle preguntar se o fai de lado,/ lle dá por riba, por abaixo ou por detrás, tras, tras,/ As súas mozas tanto gritar a Sharapova van ganar". A los miembros de Vou nun Bou no dejan de preguntarle por este "collón de ouro", pero ellos no sueltan ni prenda. Solo aseguran que la historia "é cen por cen verídica".

Al que no hace falta identificar es al protagonista de otra de sus letras, la que se titula "Como nos molabas!". Dice tal que así "Ti berrabas: "A terra será nosa"/ "Loitemos pola Patria", "Noso idioma o galego"/ Como nos molabas. Confiabamos en ti. Tomáchenos o pelo rompendo o compromiso, sendo elexido quedou todo no olvido". Sí, el protagonista es el alcalde, al que según las malas lenguas la letrilla no le ha hecho especial gracia. "Menudas triquiñuelas, pareces o mil caras./ Con 'si, si' xustificas sen levar a contraria", le cantan en otra estrofa.

Este año es especial para Os do Pinsel. Cumplen 18 años, la mayoría de edad. "Agora xa somos un pouco máis veteranos,/ e tamén un pouquiño máis Pinseleiros/ Non importa o que dirán ou que alguén o tome a mal/ O Entroido sempre foi pra criticar/ Do alcalde ou que sei eu, de algo que pasara en Bueu/ Pinseleiros viva a Nai que vos pareu", cantan en la presentación. Y puestos a criticar hay bastante material donde elegir: desde el procés de "Catalonia" a la obra de la plaza e Ermelo o los múltiples badenes que han surgido por todo Bueu. "Vaia lombos puxeron na calle Montero Ríos/ de pasar todo'los os días xa teño o coche jodido/ Puxeron por todos lados, hasta en Meiro e na Portela/ E ata escribiron nos lados que hai que cruzar con cautela".

Los dichosos "lombos" son uno de los temas estrella que de una manera u otra abordan todas las comparsas. Otro es el Festival SonRías Baixas, cuya edición de 2017 dio para bastante. Un ejemplo es esta letrilla de Os Kantaclaro. "Cando ves que empesa ajosto, por estas fechas/ Xa veñen os do SonRías coas súas ideas/ Seica plantaron herba naquela terra./ Non era jramón nin sespes, era unha merda/ Unha semana antes do jran evento/ Desapareseu en Bueu todo aparcamento/ Serraron toda a explanada, eran mil metros/ pa poñer aquel chiringo de metro e medio/ Os do Son/ Que iluminados, que campeóns/ Fan o que queren, mexan por nós,/ Teñen a Félix baixo control".

Os Kantaclaro también se ponen reivindicativos con una letra titulada "Nunca máis!". Esta vez no es el chapapote, sino la negrura de los incendios lo que motiva este histórico grito. "Porque será, non damos aprendido xamais,/ que esta terra é a que temos pa'vivir./ Se a coidamos un pouco máis e sen facela sufrir/ os galegos voltaremos a sorrir/ Só pedimos que non volva a pasar/ porque o verde se nos vai/ É jodido vela casa dos teus pais/ devorada polo lume... Nunca máis!/[...] E menos mal, que temos aljo dentro/ Non hai xente neste mundo coma nós/ Mariñeiro, carpinteiro, albañil ou soldador/ Os jallejos somos xente con collóns".

Este Entroido es el del regreso de Os Mulos, que vuelven tras un año de ausencia. Como no podía ser menos una de sus letras hace referencia a la polémica del año carnaval de 2016 y se titula "Os Mulos á Lama". Dice tal que así : "Non fomos nós, foi a xente, quen verdades revelou,/ nós non inventamos nada, soio puxemos o son!/ Lilas, lilas, chulería con perilla,/ os teus ancestros fisecheslle vil traición/ [...] A letrada que facía guarda, admiteu a querella sin máis,/ ¡¡iñorante! A carnavalada é un canto máis de libertad!/ O asesor, un togado paveiro, pois el hoxe non nos pode nin ver,/ foi contar con usura e diñeiro, hoxe teño pra tomar café/ A xueza, con aura festeira, o perillas botoulle un sermón,/ ¡¡Como volvas a molestar Os Mulos,/ desterrado á Illa de Ons!!/ Lilas, lilas, chulería con perilla/ Emolumento... á conta da cafrería/ Os cantores dedicanche esta canción,/ ¡¡Deixa a bicoca, vai a pescar longueiróns!!".

Aquí parece que nadie olvida...