Como en todas sus intervenciones, las palabras del poeta local Daniel Costas, llegaron al corazón. Para él fue "difícil" hablar de la pérdida del astillero,acostumbrados a realizar en su interior diversidad de actividades como recitales, conceirtos, exposiciones o embaraciones tradicionales. Añadió que "aquí están as cinzas do noso patrimonio, as cinzas da madeira que axudou a transformar o futuro do noso mar, as cinzas dos amigos que partiron; aquí temos o noso pasado, o presente e o noso futuro. Loitaremos para qeu non pisen as vosas cinzas". Terminó con alusiones a Castelao "porque a verdadeira tradición non emana do pasado, nin está no presente...a tradición é a alma eterna que vive no institnto popular e nas entrañas do chan. A tradición non é a historia, a tradición é a eternidade".

Por su parte la alcaldesa acusó a los ejecutores de un proyecto -en alusión al paseo marítimo de Seara- "que non contaba cos permisos e as autorizacións pertinentes para poder levar adiante", también acusó "ás administracións que non permitiron a construción de alternativas que permitían garantir a conservación total das carpintarías, pero que 10 metros máis adiante si permitían construír pasarelas" y, de igual manera "a aquelas persoas que escondidas no grupo dedicáronse a difundir infamias e insultos".