Desde la Consellería de Infraestruturas señalan que en el paseo de Seara se está ejecutando la alternativa solicitada por el Concello. Reconocen que en la comisión de seguimiento de la obra se exigió al Concello que pusiese todos los terrenos necesarios a disposición de la Axencia Galega de Infraestruturas, sino se rescindiría el convenio y se pararían los trabajos.

Desde la Xunta señalan también que son ellos los encargados de la dirección de la obra y por tanto los que tendrían que paralizarla llegado el caso. Entienden también que los astilleros ocupan más terreno del que incluye la concesión de Costas y se podrían retranquear.

Aunque fuentes de Infraestruturas indicaron ayer que serían ellos los que tendrían que asumir una indemnización a Covsa si se paran los trabajos, tanto el edil de Urbanismo como técnicos municipales recuerdan que se le exigió al Concello el pago del lucro cesante si el convenio firmado con Infraestructuras y Portos de Galicia se rompía por culpa de que la administración local no pusiese los terrenos tal y como se comprometió.

Aparcamientos

Los concentrados lamentan también que con un tramo del paseo por la acera se perderán plazas de aparcamiento en el centro. Odilo recordó que este desvío solo se producirá en el frente de los astilleros y que se verían afectadas unas 5 plazas. Como contraprestación argumentó que se negoció incrementar el aparcamiento frente al antiguo cuartel de la Guardia Civil y están negociando con el supermercado Froiz para ganar espacio para más plazas en el centro.

1ª.-Na primeira conversa que tiven co noso rexidor, na oficina de Madeiras Casqueiro, en presencia do técnico redactor do ¿ proxecto? e dun funcionario de Costas ou de Portos de Galicia, o Sr. Alcalde propúxome lle cedera graciosamente unha franxa de tres metros de ancho por dez de longo, do terreo da miña propiedade, co obxecto de facer pasar por alí o paseo marítmo. Despois de facerlle patente a miña opinión da aberración que esa idea supoñia dados os entrantes e saíntes que iba a ter o paseo, podendo facelo paseo que o pobo de Moaña se merece, fixenlle ver a miña disposición de facer a doazón dos 3x10 m unha vez que se resolvese o problema que tiñan todalas propiedades desa zona, e, que estaba pendente da aprobación da reforma da Lei de Costas.

2ª.- Nunha segunda conversa xa me falou dunha cesión de 4 metros, facendo fincapé na morea de "vantaxes" que esta cesión me iba a traer. Este incremento de anchura da franxa provocou en min un total rexeitamento, ainda que nunha posterior visita que me fixo o técnico, accedin a ofrecer 2 metros para o carril bici, e que a peonil se fixese igual que se fixo hai ben pouco o paseo do Con, ou como pretenden facer éste por diante do clube de xubilados.

3ª.- Houbo unha nova "entrevista" coa presenza do mesmo técnico, e no mesmo escenario na que a franxa debeu ter comido moito e xa era de 6 metros. Xa se pode imaxinar calquera cal foi a miña reacción. Estabamos nos momentos alxidos dos "sobres" e outras lindezas contidas nos papeis dun tal Bárcenas. Ainda así mantiven os meus 2 metros de cesión.

4ª Na última xuntanza a que nos convocou o Sr. Alcalde, esta vez no Concello, como é preceptivo e coa asistencia dun técnico novo e dous funcionarios en calidade non sei de qué, ainda que demostraron que estaban alí para dar apoio moral ao seu xefe, foi exposto por primeira vez un croquis a color do trazado esperpéntico e irracional, que mereceu as mais duras críticas da nosa parte, por consideralo unha tomadura de pelo e unha ofensa ao pobo de Moaña que non se merece semellante adefesio.

Nesta xuntanza eu asumín toda a dura crítica de que foi obxecto aquel aberrante proxecto. Aínda así mantiven a miña oferta dos 2 metros.

5ª A respecto do estaleiro, dende o primeiro día aceptei o que o Sr. Alcalde propuxera, non sin facerlle a miña crítica de que mentres outras vilas mariñeiras como Bueu loitan por conservar os signos da súa identidade e conseguen manter en pé o último baluarte dunha profesión como a carpintería da ribeira intimamente ligada ao desenrolo da sua vila, que foi e segue a ser a pesca, en Moaña parés que é xustamente ao revés, borrar o último vestixio desta nobre e digna profesión.

Por isto é polo que non acabo de entender a declaración relativa ao estaleiro.