Non sabemos certo cando comezou este costume, pero sí cando rematou, que foi aproximadamente no ano 1972. Do inicio desta tradición só podemos estimar que puido ser o bisavó de Antonio Rodríguez quen iniciara o lanzamento do primeiro globo, polo que esta actividade remontaríase aos dous últimos decenios do século XIX. Posteriormente continuaría o seu avó, Antonio Rodríguez García. Si lembra Toño Rodríguez que remataron os lanzamentos do globo cando el tiña 15 ou 16 anos, e foi debido a que por circunstancias da premura do tempo na confección do aparato, este non se rematou coa perfección que se acostumaba a facer, e quixo a mala fortuna que o globo fora caer no monte común da Xesta e que ocasionara un incendio. Os veciños tiveron que acudir apresuradamente a sufocar o lume deixando a actividade festiva. Por mor desta circunstancia non houbo máis lanzamentos.
Describe Toño Rodríguez a mecánica de construción do aeróstato. Tiña no fondo unha estrutura circular feita de aramio e no centro deste círculo colocábase o queimador. Alí prendíase o lume nunhas fías ben molladas do combustible. Refire que este era unha mestura composta de varias substancias, podendo ser algunha delas acetileno que estaría mesturada con outras que non recorda. O globo era de papel, dun papel especial que mercaban. O papel viña en pregos cuadrangulares que había que despregar e cortar conforme a un patrón. Recorda que nos últimos anos o papel era de moitas cores, o que lle daría ao globo unha aparencia divertida e festeira, que era o que se pretendía. Os trozos de papel xuntábanse cunha cola especial, recordando Toño a forma daquel frasco que tiña na tapa unha pequena brocha para estender o adhesivo. Detalla que o papel era máis consistente na parte baixa do aeróstato, a que engarzaba coa estrutura de aramio. Na parte central e alta do globo o papel era máis livián. Na cúpula do globo, que remataba en pico, había unha pequena estrutura poligonal de aramio cunha punta que sobresaía cunhas argolas ou algo similar.
A operación de lanzamento era complexa e precisaba de varios axudantes. Unhas dez persoas sostiñan a estrutura de aramio. Lembra aínda ao seu pai e ao seu avó introducíndose no interior do globo para poñer en marcha o queimador. O labor de Toño era levantar o globo cunha baloira que se enganchaba na cúpula do aeróstato. Esta operación de lanzamento facíase a carón da capela do Carme da Xesta e do valado alto da finca sita ao lado contrario da pista. Á capela encaramábase unha persoa e ao valado subía outra, e conxuntamente axudados dunhas baloiras levantaban e contiñan o globo. Esto da a idea da gran dimensión que chegaba a alcanzar o aparello. A medida que ía quecendo o aire no interior, o globo inflábase e cando alcanzaba a situación ideal, soltábanse as baloiras e o globo iniciaba o voo entre a algarabía da concorrencia.
Sobre a singradura e rumbo do globo hai varias anécdotas. Refire que grazas a un labor de equilibrado da estrutura de aramio, o globo non se dobraba pola acción do vento e ascendía rectilíneo, dereitiño cara o ceo. E, como o queimador seguía funcionando, o globo podía chegar a longa distancia. Conta Toño que no aeróstato deixábase unha nota con varias direccións solicitando a quen o atopase que dise noticia do feito por carta. E certo ano recibiuse unha carta do norte de Portugal, cunha caligrafía coidada, informando do achádego dos restos do globo, polo que o aparello voou máis de cen quilómetros cara o sur.
A asociación de veciños San Pedro Félix da Xesta impulsa un proxecto para recuperar esta tradición. O obxectivo é facer o primeiro lanzamento do globo da Xesta da era moderna. Farase na festa do Carme deste ano, o domingo 30 de xullo. Certamente, non será o aeróstato das mesmas características que era, por evitar incendios. Será un globo de helio ao que se lle pretende incorporar unha cámara e un localizador gps, ademais da carta coa mensaxe, coma antano. A honra de facer este primeiro lanzamento da era moderna corresponderalle á familia Rodríguez, como ten que ser e, entre eles, como non, a Toño Rodríguez. Para poder levar a cabo esta operación recabaranse os permisos correspondentes de navegación aérea e adoptaranse todas as medidas que correspondan. De todos os xeitos, o globo será inofensivo, moi lixeiro e de materiais biodegradables. Aínda así, non deixará resto ningún pois, unha vez situado o punto de descenso, irase a recoller os materiais grazas ao localizador gps.
Son moitas as anécdotas que recorda emocionado Toño. Lembra cando saían a correr do restaurante pola noite para ir a confeccionar o globo, incluso meses antes da festa do Carme. Lembra que a hora exacta do lanzamento era ás 12 do mediodía do domingo da festa, podendo ser para coincidir coa saída da misa. Naquel tempo igualmente era preciso obter o visto bo da autoridade, indo un garda civil a supervisar as operacións, e lembra a presencia do Alcalde Licho nalgún lanzamento. E moitos máis recordos en relación ao seu avó, Antonio Rodríguez García, do que manifesta que, sen ter estudios, era unha persoa cunha capacidade extraordinaria.
Antonio Rodríguez García, que tocou o fiscorno na Banda da Xesta, foi encargado da obra do ferrocarril no tramo Botos-Tellado. A súa construción heroica marcou a historia da Xesta e das outras parroquias polas que pasa a vía. Comezou en 1927 e o tramo entre O Carballiño e Santiago entrou en funcionamento o 9 de setembro de 1958. As obras foron levadas a cabo pola compañía MZOV ( Medina del Campo a Zamora y de Ourense a Vigo), empresa para a que traballaba Antonio. Posteriormente, foi encargado das obras nas estradas da Xesta ao Irixo e de Vilatuxe á Cruz da Grade.
Estas e outras historias arredor da Xesta estanse intentando recompilar noutro proxecto que impulsa a Asociación de Veciños San Pedro Félix denominado Memorias da Xesta. O obxectivo do mesmo é fortalecer a identidade social e preservar a memoria colectiva da parroquia e das súas xentes. Para elo estanse creando espazos para compartir información e realizando unha tarefa de indagación sistemática e participativa, continuada dun proceso de documentación e difusión. Na fase inicial estanse realizando entrevistas a veciños, especialmente aos de idade máis avanzada, e unha recompilación de fotografías relativas á parroquia e as súas xentes.