Hai xente en Galicia que está en contra do fomento do noso idioma porque, segundo eles, carece de utilidade práctica ou sexa que non serve para gañar diñeiro. Cataluña e Euskadi son lugares aos que emigran e emigraron sempre os galegos que non conseguían gañar a vida decentemente na súa Terra. Cataluña e Euskadi constitúen os territorios máis ricos e avanzados do Estado Español. Neles dous, a presión nacionalista ocasionou que se puxeran en práctica políticas educativas e sociais de inmersión lingüística en catalán e vasco. A consecuencia foi que os inmigrantes galegos en Euskadi e en Cataluña viron como os seus fillos se vasquizaban e se catalanizaban, co cal resultaron favorecidos nas súas vidas laborais e negocios. A política lingüística vasquizante e catalanizante produciu riqueza e favoreceu a vida económica. O atraso político de Galicia faise evidente no feito de que o noso nacionalismo ocupa un lugar secundario. Por iso, por estarmos gobernados por partidos que non acreditan na condición nacional de Galicia e non favorecen a inmersión lingüística en galego, na escola e na vida pública e económica, esta vella nación, camiña moi por tras de Euskadi e Cataluña. Os que pensan que o galego non é bo para os negocios teñen agora diante súa Abanca, que fai máis gasto de propaganda en galego nun día que todas as antigas caixas de aforro fixeron en toda a súa existencia. E iso que Abanca é unha empresa venezolana cuxa central, Banesco, non foi nacionalizada nin por Chávez nin por Maduro. Os que miramos tan preocupados por Venezuela estes días podía explicarnos porque o PP, despois de forzar a fusión das caixas galegas, lle meteu o resultado nas mans a uns banqueiros venezolanos. Venezolanos, pero que se expresan en galego. Naturalmente, á marca galega de Banesco non penso que a mova outra cousa que o afán de lucro inherente a toda sociedade de banca.
Pero eles saben que usando o galego máis ca usaba, poño por caso, Gayoso nas súas propagandas, podese facer bos negocios. Isto non é o que pensan, por exemplo, as conserveiras galegas de peixe. Estas, sempre acompañan os seus productos con información escrita e publicidade en castelán, e non poucas veces esquencen explicitar que o producto está enlatado nun lugar do mundo chamado Galicia. En realidade, eu só quería escribir unha columna para celebrar o feito de que o premio Celanova. Casa dos Poetas lle fora concedido a Estrella de Galicia. Non é que eu simpatice, que o fago, coa estrela vermella da libertade dos pobos que evocan as súas botellas. É que o ancoramento no seu País e o orgullo de ser galegos no que se fundamenta toda a publicidade de Hijos (ou Fillos) de Rivera é unha demostración de que se pode ter éxito, e éxito alapeante, cunha imaxe corporativa de fidelidade á patria galega e respecto e amor polo seu idioma.
