Falemos da vila de Pontevedra. Floreceu ela coa navigación, o comercio internacional, as pescarías e a salgazón. A súa burguesía foi culta e coñeceu no século XVI un conato de universidade renacentista, ao abeiro da cal naceu o mito fundacional de Teucro. Foi decaíndo, esta Pontevedra que, coma Noia, estivo chamada a ser cidade Estado gobernada por unha élite que en lugar de se chamar Medicis levase, coma tal, o apelido Cru. Coa división de España en provincias, Pontevedra logrou unha capitalidade. As novas clases preponderantes da vila, agora cidade, estaban ligadas á administración pública, ao exército, á curia, á audiencia, á deputación, ao comercio menor. Continxentes familiares destas élites procedían da Terra de Montes. Ascenderan desde o campesiñado probe á burguesía togada mediante a profesión de pedreiros convertidos en grandes contratistas da construcción civil e eclesiástica. Desde o século XVIII e XIX, a Fundación Figueroa, contribuiu á formación dunha clase de Pontevedra con raíces en Cotobade, en Cerdedo. En realidade, cultural e xeográficamente, a Terra de Montes chega a vila de Pontevedra. No seu concello, as freguesías de Marcón, de Mourente, de Tomeza, polo menos, son Terra de Montes. Salcedo, non. Salcedo, e a Moureira, arrabal capitalino, son Morrazo puro. Tanto coma Cangas, Marín, Moaña, Bueu ou Vilaboa. Hoxe quérese deturpar o carácter morraceiro da vila de Pontevedra. Eu aínda lembro os días nos que o arcipreste de Morrazo era o crego de San Bartolomeu de Pontevedra. Hoxe hai un intento en marcha. Preténdese dividir o Morrazo, e darlle unha parte (Marín) a Pontevedra e outra (Cangas) a Vigo. Grave erro este nas prácticas políticas referidas á creación das mancomunidades de municipios. Pontevedra está tan unida ao Morrazo e a Terra de Montes como distante, cultural e económicamente do Salnés e da Terra de Turonio onde están Vigo e Tui. O día no que se tome en serio a extinción das provincias decimonónicas, teremos a obriga de definir as bisbarras ou comarcas. Nunca esta nova división pode ser arbitraria e contrariar a tradición, a cultura, historia e a xeografía. A Boa Vila, terá un sitio de honor nunha Galicia futura da que desaparezan, coas demais, a provincia de Pontevedra, que é, coma todas caprichosa e constituida á rebours da substancia nacional-popular. O camino de Vigo é outro, e xa iremos tratando deste asunto que nos relaciona directamente con Portugal. En todo caso, o aeródromo internacional de carga non debe estar máis ca en Peinador.
