Qué pasa realmente coas actividades que se imparten nos centros sociais da comarca do Deza?
Isto podería pasarlle a calquera profesional cualificado que, confiando nas súas posibilidades profesionais, decide arriscar e hipotecar o seu tempo, coñecementos-experiencia e diñeiro para sacar un proxecto adiante. A María (casada, no paro e o seu marido carpinteiro), a Manuel (panadeiro), a Adrián (hostalería) e a Pepa e José (gandeiros de profesión) e un longo etcétera no que poderiamos encaixar calquera profesión.
Qué vos parece se un dos vosos veciños ou veciñas:
-Aproveitando que o concello construíu un centro social-pavillón-polideportivo montase unha carpintería, unha panadería, unha cafetería ou unha granxa aí evitando ter que pagar un aluguer, unha hipoteca, custos de amortización e adaptar a instalación para poder obter a correspondente licenza de actividade?
-Ademais non fai fronte a custos de persoal nin de Seguridade Social, limpeza, mantemento, reparación e equipamento da instalación porque xa pasa un empregado do concello a abrir, limpar, manter, reparar e equipar a instalación; ou custos de electricidade, gas ou gasoil e teléfono e impostos como o IBI, recollida de lixo, auga? porque xa corren á conta de todos os veciños; e que non pague á SGAE, á AGEDI, á AIE nin á EGEDÁ, ou estar ao día coas leis de protección de datos e de prevención de riscos laborables ou calquera outra carga específica de cada profesión que vos estean cobrando ou supuxéravos un gasto para adaptarvos á normativa correspondente.
-E que dicimos dos seguros da instalación, de responsabilidade civil...?
Os ximnasios fixamos o prezo das actividades tendo en conta todas estas variables e gastos, mentres que unha persoa que se aproveita das instalacións públicas só ten en conta o prezo dos ximnasios para poñer o seu moito máis barato e arrasar co mercado e non porque sexan máis competentes no desempeño da actividade.
Queda claro que sufrimos competencia desleal e ilícita por esas persoas que imparten actividades iguais ás nosas valéndose de instalacións públicas. A solución pasa por que todos xoguemos coas mesmas regras, en igualdade de condicións. Ou se pon coto e se prohíbe facer negocio nas instalacións públicas ou o concello asume tamén os nosos gastos necesarios para levar a cabo a nosa labor eliminando así a situación de competencia desleal.
Son Carlos Fernández Rodríguez, licenciado en Ciencias da Actividade Física e do Deporte e xerente de Ferro´s Ximnasio, aínda que tamén falo en nome de Antonio Riádigos, xerente de Di Som. Profesionalmente somos competidores e, ante todo, deportistas e, como tales, Di Som e Ferro´s Ximnasio levamos máis de dez anos traballando e competindo deportivamente en Lalín.
Conclusión: Preocúpanos e prexudícanos que se lles permita a estas persoas competir en condición de dopadas.
