Lembro os procesos de Nuremberg. Foron difundidos, paso a paso, pola prensa e radio de todo o Mundo. Logo vexo Eichamann na súa gaiola de cristal blindado. Neste caso, os xudeus volveron demostrar perante a opinión planetaria a criminalidade nazi. Primeiramente, os EE UU estableceron a categoría (por medio dos intelectuais orgánicos) de países "rogue" ou sexa "maus" de historieta de Flash Gondon por Alex Raymond.
Despois fabricaron un mostruo a base de Saddam Hussein, que ía aconsellado polo visir perverso chamado Tarek Aziz. E declaráronlle a guerra total a Irak. Venceron prontamente os EE UU. E caíron prisioneiros Saddam e Tarek, entre outros. Os procesos e vistas, se os houbo, non foron públicos nin transparentes como foran os citados de Nuremberg e Tel Aviv. Ninguén sabe nada das actuacións xurídicas. Descoñecemos os métodos seguidos nos interrogatorios aínda que o mundo, visto que pasou e pasa en Guantánamo, pode pensar o pior. Nunha foto famosa vese Saddam Hussein cun sedeño de nó corredío arredor do pescozo: enfórcaronno como se fai cos ladróns nas películas do Far West. A Tarek Aziz, vicepresidente, conmutáronno para el pasar en prisión o resto da vida. Tarek acaba de morrer con 78 anos.
El, alén de político e revolucionario, foi o intelectual típico da miña xeración. Lera moito Sartre, alén dos teóricos libaneses, como Alfred Assad, da doutrina Baas, ou sexa do panarabismo laico e socialista. Tarek Aziz asistiu de cativo, ao golpe progresista que acabou coa monarquía en Exipto e situou, no poder Gamal Abdel Nasser, quen, cos sirios, quixo facer realidade o belo soño da República Arabe Unida.
Cando os ancestros nosos aínda lle facían ofrendas a Nabia, a Endovelico, a Berobreo, os antepasados de Tarek xa eran cristiáns e tal vez nestorianos se se quer o matiz. El aprendou moito dos poetas que renovaron as letras árabes na emigración latinoamericana dos anos trinta do século XX en contacto con Pablo Neruda e García Lorca. Tarek Aziz era de familia cristiá, pois. Era a amósega vivinte de que o Islam non é para nada elemento constitutivo da nación árabe. E por cima, a súa análise da dependencia colonial e da neocolonial era marxista.
Caída a URRSS, as persoas coma Saddam ou Tarek ou Gadaffi ou Arafat estaban en perigo. Foron caíndo, e deixaban atras a relixión, a barbarie e os caos. Este inferno foi creación dos EE UU. Acaba de morrer Tarek Aziz case ao mesmo tempo que G27 se reunía no Niño da Aguia.
